«Ο μέγας πλούτος των Λαρισαίων»

12:42 μ.μ. |


Η «Λαρισαίων πόλις» ευτύχησε να έχει Πολιούχο και Προστάτη της το θαυματουργό και μυροβλύτη 'Aγιο Αχίλλιο, τον Καππαδόκη.

Ο Άγιος Αχίλλιος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στην Καππαδοκία και έλαβε μεγάλη χριστιανική και «θύραθεν»(=εξωχριστιανική) μόρφωση.

Μετά το θάνατο των ευσεβών γονέων του, μοίρασε τη μεγάλη περιουσία τους στους φτωχούς και πήγε στους Αγίους Τόπους. Εκεί έζησε κοντά στον Πανάγιο Τάφο.

Κατόπιν επισκέφτηκε διάφορα ασκητήρια και ασκήθηκε στη νηστεία, στην προσευχή, την αγρυπνία και στις άλλες χριστιανικές αρετές.

Ύστερα πήγε στη Ρώμη και στη Θεσσαλία, όπου κήρυξε το Χριστό και έκανε πολλά θαύματα.

Η φήμη του προέτρεξε και έφτασε στη Νίκαια της Βιθυνίας, πριν ακόμη πάει εκει ο Αγιος, για να λάβει μέρος στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Γι’ αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι Πατέρες τον υποδέχτηκαν με μεγάλες τιμές.

Στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, το 325 μ.Χ. εκλήθη επίσημα και ομολόγησε το ομοούσιον του Υιού, κατατροπώνοντας το μεγαλύτερο αιρεσιάρχη, τον Άρειο, που διεκήρυττε ότι ο Υιός και Λόγος του Πατρός είναι κτίσμα και άρα όχι ομοούσιος με τον Πατέρα.Εάν ο Υιός του Θεού είναι ομοούσιος και ομόδοξος προς τον Πατέρα, όπως εμείς πιστεύουμε, τότε να αναβλύσει από αυτή την ξερή πέτρα λάδι για να δουν και να πιστέψουν οι όντως Θεομάχοι», είπε ο Άγιος του Θεού και πριν καλά – καλά τελειώσει την πρότασή του ο Θεός τον δικαίωσε. Άφθονο λάδι εξήλθε από την στεγνή πέτρα που πλημμύρισε όλο τον τόπο όπου διεξάγονταν οι εργασίες της Συνόδου!

Με πολλή χαρά τότε ο αυτοκράτορας ζήτησε την ευλογία του Αγίου και τον προέπεμψε στη Λάρισα με πλούσια δώρα για ανεγέρσεις ναών και φιλανθρωπίες.

Το 355 μ.Χ., ύστερα από 35 χρόνια αρχιερατείας του Αγίου στη Λάρισα, ο Θεός του φανέρωσε πως ήρθε η ώρα της εξόδου του από το μάταιο αυτό κόσμο. Κάλεσε τότε όλο τον κλήρο και το λαό, τους το ανακοίνωσε και τους έδωσε παραινέσεις και συμβουλές.

Τον θρήνησαν πολύ και τον κήδεψαν με μεγαλοπρέπεια. Τοποθέτησαν δε το ιερό του λείψανο στη λάρνακα που ο ίδιος είχε κατασκευάσει.

Έτσι, από τον 4ο μ.Χ. αιώνα η Λάρισα είναι η πόλη του Αγίου Αχιλλίου. Η ιερή του μορφή είναι στενά δεμένη μαζί της. Τη σκεπάζει και τη φρουρεί. Είναι το καύχημά του. Το δε ιερό λείψανό του ήταν «ο μέγας πλούτος των Λαρισαίων» κατά το βιογράφο του Αγίου.

Ο Μητροπολιτικός ναός του Αγίου ήταν το ιδιαίτερο σέβασμα των Λαρισαίων. Το ιερό τους καθίδρυμα. Το κέντρο της θρησκευτικής τους ζωής, που επηρέαζε και την κοινωνική τους. Σ’ αυτόν συνέρχονταν για να λατρεύσουν το Σωτήρα Χριστό και να ζητήσουν τις πρεσβείες του Αγίου σε κάθε δυσκολία και ανάγκη τους. Στις πλημμύρες, στους πολέμους, στους συχνούς σεισμούς που τους ανάγκαζαν να μην υψώνουν μεγάλα οικοδομήματα, στις επιδημίες.

Ακολούθησε δε ο ναός αυτός την πορεία της πόλης στην ιστορία. Γνώρισε δηλαδή λαμπρές μέρες δόξας και μεγαλείου, αλλά και λεηλασίες και καταστροφές. Και αποτελεί και σήμερα ο ναός αυτός χαρακτηριστικό έμβλημα της πόλης των Λαρισαίων με τη μακριά ιστορία των τεσσάρων χιλιετηρίδων.

Ἀπολυτίκιον

Χαίρει ἔχουσα, ἡ Θεσσαλία, σὲ ἀκοίμητον, φρουρῶν προστάτην, καὶ τῆς Λαρίσης ἡ πόλις ἀδάμαντα, ἡ Ἐκκλησία τὴν εὔηχον σάλπιγγα, τὸ τοῦ Υἱοῦ ὁμοούσιον κηρύξασαν, Πάτερ Ἅγιε Ἱεράρχα Ἀχίλλιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου